Бу барча катталар билиши ва имкон қадар кенг тарқатиши керак бўлган масалдир.

Ўғлим етти ёшга тўлганида ва кичик оила сифатида биз шаҳар ташқарисига ҳайдаб, ёқилғи қуйиш шохобчасига бордик, музқаймоқ сотиб олдик ва бордик, биз завқланамиз: ёз, иссиқлик, музқаймоқ, хотини, ўғли, инояти. ..

Кейин ўғлим деразани очиб, ўрамни ташлайди. Машинанинг тезлиги паст эди ва мен ўзимни жуда тез ёъналтира олдим ва машинани ёъл четига қўйдим.

У индамай машинадан тушиб, юкхонани очиб, Ашановнинг егулик солинган қопларидан бирини бўшатиб, ўғлини машинадан тушириб, ё‘л четидаги барча ахлатларни йиғиштириб беришни сўради. Ўғлининг мағрурлиги бор ва унинг хотини ҳам шафоат қилишга ҳаракат қилди ...

Аммо аёлни мусиқа тинглаш учун машинага жўнатишди ва ўғлимга у менга тўлиқ бир пакет ахлат олиб келмагунича, узоққа бормаслигимизни, шунга яраша биз ва’да қилган “яхшилик”лар ҳам ўтиб кетишини тушунтирди.

Ўғил аввалига йиғлаб, кейин кўзларида қандайдир эҳтирос билан ахлат йиғишга кетди. Мен иккинчи пакетни олиб, ёнма-ён юрдим. Ярим соатга етмай ё‘лнинг кичик бир қисмини халқимиз ҳаётий фаолияти изларидан тозалаб, машинага қайтдик.

Кейин ўғлимга нега ахлат йиғишга борганини тушунтирдим – чунки бу унинг Ватани, Ватан эса севишга арзийди! У кўп гапирди, зерикарли (хотиним ўйлаганидек), мисоллар билан, лекин тушунсин деб.

Ва охирида ўғли сўради:
- Нега мен учун йиғишга бординг?
- Ўрамни деразадан улоқтирганингиз, биринчи навбатда, менинг хатом. Мен сизнинг тарбиянгизда ниманидир соғиндим ва шунинг учун сиз билан бирга жазоланишим керак эди.
Яқинда ўғлим 13 ёшга тўлади, унинг иккита синглиси бор ва кеча мен уларга ахлат ташламасликни ўргатганини завқ билан кузатдим ...
Отамга раҳмат - бизнинг тарбиямиздаги ҳаётдаги донолиги менга ўз халқимни тўғри ўргатишимга ёрдам беради :)

Бу ердан Ден Cанон постидан олинган